غزل شماره 333 حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به گزارش کولو، غزل شماره 333 حافظ در یکی از اندوه بارترین شب های غریبی و تنهایی در زمان تبعید در یزد سروده شده است. حافظ در غربت و شب هنگام شروع به گریه کرده و هم زمان قصه غربتش را شرح می دهد. آنچنان به یاد محبوب خویش و وطنش زار می گرید که دیگر در جهان کسی قصد سفر کردن نداشته باشد. شاعر از خدا می خواهد او را دوباره به دوستانش برساند.

غزل شماره 333 حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

نماز شام غریبان چو گریه شروعم

به مویه های غریبانه قصه پردازم

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

خدای را مددی ای رفیق ره تا من

به کوی میکده دیگر علم برافرازم

خرد ز پیری من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل عشق می بازم

بجز صبا و شمالم نمی شناسد کس

عزیز من که به جز باد نیست دمسازم

هوای منزل یار آب زندگانی ماست

صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی

شکایت از که کنم خانگیست غمازم

ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می گفت

غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

از یار و دیار دور مانده ای و دوستان دورو و ریاکار را عامل شکست خودت می دانی. این روزها بسیار تنها و غریب هستی. بهتر است بار دیگر گذشته ها را با دقت بررسی کنی و پی به اشتباهات خود ببری تا دوباره شکست نخوری. آدم عاقل از هر شکست، برای خود تجربه ای می اندوزد. امیدوار باش و عاقلانه رفتار کن. رفاقت نعمتی بزرگ است اما هرکسی لایق دوستی نیست، خویشتن داری پیشه کن و اجازه مده رفتار تو اسرار درونی ات را پیش همگان فاش کند.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 334 - گر دست رسد در سر زلفین تو بازم

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 333 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 333 حافظ

بیت اول

نماز شام غریبان چو گریه شروعم

به مویه های غریبانه قصه پردازم

هنگام نماز مغرب در شب مردم دورافتاده از وطن، شروع به گریه می کنم؛ توسط زاری کردن برای غم غربت، سرگذشت خود را بیان می کنم.

✦✦✦✦

بیت دوم

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

آن قدر به یاد دوست و شهر و دیار خویش سوزناک گریه می کنم تا از روی زمین شیوه و راه و رسم سفر کردن را از بین ببرم.

✦✦✦✦

بیت سوم

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

من از شهروندان سرزمین دوست هستم و نه از شهری غریب. ای خدایی که ما را از ترس رهایی می بخشی، بار دیگر مرا به دوستانم برگردان.

✦✦✦✦

بیت چهارم

خدای را مددی ای رفیق ره تا من

به کوی میکده دیگر علم برافرازم

ای خضر پیامبر و ای کمک دهنده مسافران در بیابان، از برای خدا به من کمک کن تا بار دیگر در کوی خرابات آشکارا اعلام وجود کنم.

✦✦✦✦

بیت پنجم

خرد ز پیری من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل عشق می بازم

عقل سن و سالم را پیر به حساب نمی آورد و مرا جوان می پندارد، چون می بیند بار دیگر با محبوبی کم سن و سال عشقبازی می کنم.

✦✦✦✦

بیت ششم

بجز صبا و شمالم نمی شناسد کس

عزیز من که به جز باد نیست دمسازم

ای گرانقدر، غیر از نسیم صبا و باد شمال کسی مرا در این دیار نمی شناسد، زیرا به غیر از باد، همدم و همنشین ندارم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

هوای منزل یار آب زندگانی ماست

صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

هوا و نسیم دیار دوست برای من به منزله آب حیات مایه عمر جاودان است. ای نسیم صبا بادی خنک از خاک شیراز برای من بیاور.

✦✦✦✦

بیت هشتم

سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی

شکایت از که کنم خانگیست غمازم

اشکم جاری شد و عیبم یعنی عدم تحمل غریبی مرا آشکارا و برای همه بازگو کرد. از چه کسی گلایه کنم که سخن چین من خودی و خانه زاد است؟

✦✦✦✦

بیت نهم

ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می گفت

غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

هنگام صبح آهنگی از ساز خبرنگاران زهره به گوشم رسید که می گفت: من بنده و چاکر حافظ خوش بیان و خوش آواز هستم.

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.

منبع: setare.com
انتشار: 27 اسفند 1399 بروزرسانی: 27 اسفند 1399 گردآورنده: kulu.ir شناسه مطلب: 1501

به "غزل شماره 333 حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "غزل شماره 333 حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید