خاندان مظلوم دوو - کولو

حدود یک دهه پس از تعطیلی دوو و دو دهه بعد از مونتاژ آخرین نسخه های سیلو در ایران، محصولات دوو کماکان هواداران خاص خود را دارند و با عبور از کیلومتر های 200 و 300 هزار، دوام و پایداری خود را در جاده های ایران به رخ می کشند. پیشتر درباره مدل نسبتا لوکس و کشیده سوپرسالن در ستون نوستالژی نکاتی را یادآور شدیم و اینجا روی چهار مدل مشهورتر این برند در ایران یعنی ماتیز، ریسر، اسپرو و سیلو تمرکز داریم.

اسپرو؛ سوناتای دهه 70

برخلاف اغلب سدان های شرقی و متوسط دهه 90 میلادی که در سال های 71 تا 73 به کشور وارد شدند، اسپرو هیچ ستونی در کناره ها نداشت و یک چارچوب شیشه ای کابین را در برگرفته بود. اسپرو که به دلیل کاپوت کشیده جلو، فرم کم ارتفاع و تیز جلوپنجره و چراغ های یکپارچه عقب هنوز هم ظرافت بالایی در بخش طراحی دارد، از موتور دو لیتری چهار سیلندر و انژکتوری با قدرت 109 اسب بخار بهره برده و معمولا در نسخه های موجود به جعبه دنده پنج سرعته اتوماتیک مجهز است. از آنجا که بسیاری از قطعات اسپرو با محصولات آن دوره جنرال موتورز نظیر بیوک، اوپل و شورولت یکسان است، کیفیت سواری خودرو واقعا خوشایند است. موردی که باعث هجوم طیفی از افراد متمول در دهه 70 به سمت این خودرو شد. اسپرو در حالی چنین سطح معتبری از تکنولوژی و طراحی را دارد که هم اینک بسته به سلامت بدنه، موتور و اتاق از 20 تا 48 میلیون تومان در نسخه های 1994 قیمت دارد.

ریسر؛ عجیب ترین دوو

ارزان تر، خشن تر و کوچک تر از اسپرو بود و به نوعی نسخه اولیه سیلو. ریسر که هم اینک در مدل های 1992 چهره کاملا فرسوده ای به خود گرفته، در بازار کارنموده ها به زحمت بیش از 4 تا 12 میلیون تومان قیمت دارد. بخش عمده این قیمت نازل به مواد ضعیف به کاررفته در بدنه و مخصوصا رنگ خودرو مربوط می گردد که پس از 25 سال جلای خود را از دست داده است. از آن سو بد نیست بدانید موتور انژکتوری، فرمان هیدرولیک، کولر و بخاری، ترمز دیسکی و شیشه های برقی بخشی از امکانات ریسر است که در دو گونه سدان و هاچ بک به کشور وارد شده است. ضمناً این سدان 4.48 متری و 969 کیلوگرمی یک موتور 1500سی سی 75 اسبی دارد که هر 100 کیلومتر تنها هشت لیتر بنزین مصرف می نماید.

سیلو؛ آلترناتیو جذاب پژو405

پرفروش ترین و پرتیراژترین محصول دوو در ایران که نماد صنایع خودروساز کرمان بود و از اواسط سال 1376 تا اوایل سال 1382 هم تولیدش ادامه داشت. سیلو که به سیستم فنربندی نرم، موتور بی سروصدا و کم استهلاک، اتاقی با آپشن های مناسب برای آن دوره و البته مصرف پایین سوخت مشهور بود، به لحاظ قیمتی بین پراید و پژو405 قرار داشت و خودرو به نسبت محبوبی در بازار محسوب می شد. سیلو که هم اینک بسته به سطح سلامت از 15 تا 25 میلیون تومان قیمت گذاری می گردد، طراحی داخلی مناسبی مخصوصا در دو قطعه غربیلک فرمان و دسته دنده داشته و به داشتن جایگاه های نرم مشهور است. البته منتقدان سیلو می گویند مرکز ثقل پایین این خودرو باعث پایداری نامناسب در مانورهای سریع شده که در نهایت زمینه کم فرمانی و حرکات گهواره ای سیلو را فراهم می نماید. این مورد گرچه درست است اما با کمی مهارت و استفاده از لاستیک های پهن تر قابل حل است. راستی موتور سیلو و ریسر باهم یکسانند.

ماتیز؛ لاک پشت جان سخت

قورباغه، وزغ، لاک پشت و تخم مرغ. اینها همه اسم هایی است که در بازار خودرو ایران روی یکی از پیشروترین محصولات کلاس سوپرمینی که در انتهای دهه 90 میلادی رونمایی گشت، ثبت و ماندگار شد اما بازار پس از تجربه جان سختی ماتیز، پس از دو دهه، احترام را جایگزین تمسخر نموده و کمتر کسی است که در شایستگی ماتیز تردیدی به خود راه دهد. این اتومبیل کره ای که هم اینک در قالب شورولت ماتیز/ اسپارک ادامه حیات داده، شهرت بالایی در سرتاسر دنیا دارد. ماتیز که روزگاری نه چندان دور در کرمان موتور مونتاژ می شد، فعلا در مدل های 79 تا 82 در بازار ایران قیمتی بین 10 تا 26 میلیون دارد. رنگ های متنوع بدنه، طراحی متفاوت، موتور بسیار کم مصرف و استهلاک پایین از جمله مزایای این خودرو است در حالی که ایمنی بدنه (به رغم رجحان بر پراید و ام وی ام110) و سطح امکانات اتاق از جمله معایب ماتیز دوست داشتنی است.