سریع القلم: اقتصاد ملی ما در باب همایون نیست؛ در خزانه داری آمریکا است ، منحنی عدالت در ایران رو به پایین است - کولو

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، محمود سریع القلم عصر امروز یکشنبه اول دی در دانشکده اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به این که از زمان مدرنیزم ما به دنبال روش ساختن کشور هستیم گفت: با این حال ما نتوانسته ایم هنوز در انتخاب روش ساختن کشور به توافق برسیم. اگر پرسش راهِ ساختن چین را از اعضای حزب کمونیست، کارآفرینان، شهفرایندان یا اساتید دانشگاه چینی بپرسید، جواب می دهند که فزونی مالی و افزایش روزانه ثروت ملی؛ اما در ایران جواب های متنوعی از این پرسش خواهید گرفت.

وی ادامه داد: یک کشور برای رسیدن به موفقیت نمی تواند تمرکزش در بیست نقطه پخش باشد. اگر شهفرایندان، سیاستمداران و کارآفرینان در اصول و مبانی پیشرفت کشور متمرکز نباشند، نتیجه ای حاصل نمی گردد. بزرگ ترین مشکل ایران از نظر من، مشکل دانش است. ما سعی و خطاهای زیادی داشته ایم و همچنان در حال امتحان کردن راه های مختلف هستیم در حالی که هم مسائل دنیای هستند و هم راه چاره ها. ما اگر با دنیا کار کنیم، به راحتی به بسیاری از راه چاره ها می رسیم.

این استاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به این که طبق تئوری مازلو، حکومت در ابتدا احتیاجهای اصلی مثل خوراک و مسکن شهفرایندان را تامین نمایند، توضیح داد: در مرحله بعد باید مسائل امنیتی و اجتماعی حل و فصل شوند. در دنیای امروز اقتصاد، امنیت و محیط زیست مبنای برنامه ریزی سیاستمداران است. در چهل سال گذشته، فراوری ناخالص داخلی با یک شیب بالا در حال افزایش است اما منحنی عدالت اجتماعی رو به پایین است. در حال حاضر در 19 کشور آشوب وجود دارد و به جز هنگ کنگ، بی عدالتی اجتماعی ریشه آشوب در سایر کشورهاست. در این شریط کشوری مثل زلاندنو اعلام نموده است که دنبال توزیع ثروت ملی است نه افزایش فراوری ناخالص داخلی. در آمریکا هفتاد درصد ثروت در اختیار 10 درصد جمعیت است اما در اسلواکی این ثروت در اختیار سی درصد جامعه است. در آمریکا تمام مناظره های چپ و راست حول موضوع عدالت اجتماعی است.

سریع القلم در ادامه با بیان این که هرچه قرارداد اجتماعی در یک کشور قوی تر باشد، اعتماد اجتماعی هم افزایش می یابد، گفت: قرارداد اجتماعی قوی یعنی حاکمیت و شهفرایندان تعاریف نزدیکی از کلیدواژه های اصلی داشته باشند. کشورهای منطقه اسکاندیناوی بهترین کشورها از این لحاظ هستند.

وی با اشاره به تحولات نظام دنیای در آینده در زمینه های مالی، دانش، انرژی، مسائل زیست محیطی، فراوری ثروت و مسائل پزشکی، گفت: با شناخت صحیح از تحولات نظام دنیای می توان برای آینده کشور برنامه ریزی کرد. حدود 6 ماه است که دستگاه دیپلماسی به اروپا می گوید چرا آن ها وظایف خود در برجام را انجام نمی دهند؛ ولی اگر دستگاه دیپلماسی ما 10 درصد اقتصاد دنیای را می فهمید، این را نمی گفت. رابطه تجاری بین اتحادیه اروپا و آمریکا یک تریلیون و چهارصد میلیون دلار است. آمریکا در آلمان 287 پایگاه نظامی دارد. در طول یک روز 7 هزار آمریکایی به آلمان می فرایند. هر 24 ساعت تجارت کانادا و آمریکا دو میلیارد دلار است. این ارقام مهم است. زیرا حوزه سیاست حوزه رقم است. در حالی که ما انتظار داریم اروپا این روابط تجاری خود با آمریکا را رها کند.

این استاد دانشگاه اظهار داشت: دنیا امروز با حضور چین، روسیه و آمریکا سه قطبی شده است و فرصت برای کشورهایی که دنبال تنوع سازی در اقتصاد ملی هستند، فراهم است. اگر حاکمیت انسجام و تمرکز داشته باشد، می تواند خیلی کارهای بزرگی انجام دهد در حالی که مسئولان در کشور ما به وسیله تریبون با هم حرف می زنند. اما حکمرانی باید بر اساس فکر باشد و تیم ها در حاکمیت با هم کار نمایند. برای کشورهای در حال توسعه، انسجام فکری، سیاست گذاری و فهم دنیا مهم تر از دموکراسی است.

وی با طرح این پرسش که چرا ایران راحت تحریم می گردد؟ گفت: اگر ما با بانک های دنیای و شرکت های دنیای همکاری نموده و کشوری بین المللی بودیم، راحت تحریم نمی شدیم. ترامپ چند نفر را در ترکیه تحریم کرد و در مقابل اردوغان اظهار داشت مانع فعالیت چند شرکت و بانک آمریکایی می گردد و ترامپ مجبور شد پس از سه روز، تحریم را پس بگیرد. هرچه قدر ایران بیشتر با دنیا کار کند فساد هم کمتر می گردد. مبارزه با فساد به همایش و سخنرانی احتیاج ندارد. اگر سیستم بانکی ما دنیای و شفاف گردد، فساد ریشه کن می گردد.

سریع القلم با بیان این که اگر بخواهیم کشور تغییر کند، باید افکار خود را تغییر دهیم، توضیح داد: افکار موجود، افکار توسعه ای نیست بلکه برای حفظ وضع موجود است. ما باید در کشور بحث کنیم که استقلال به چه معنا است؟ به نظر من استقلال به معنای فراوری ثروت است نه بستن مرزهای کشور. در حال حاضر هر نوع وارداتی به کشور حتی دارو باید با مجوز وزارت خزانه داری آمریکا باشد. اگر شرکتی بخواهد از ایران نفت بخرد باید از وزات خزانه داری آمریکا اجازه بگیرد. در واقع اقتصاد ملی ما در خیابان باب همایون نیست بلکه در خزانه داری آمریکا است. ما از سال 81 درگیر مذاکرات هسته ای هستیم. آیا این به معنای گروگان دریافت اقتصاد کشور نیست؟

وی همچنین گفت: ما باید با دنیا کار کنیم، از آن ها یاد بگیریم و بر دنیا تاثیر بگذاریم. همچنین باید سیاست خارجی در خدمت سیاست مالی باشد نه این که این دو جدا از هم باشند. نظام دانشگاهی ما هم باید بین المللی باشد. از سویی ما باید برای خود مزیت نسبی تعریف و فزونی فناوری پیدا کنیم. زیرا اتکاء به درآمدهای نفتی، در بیست سال آینده فقر را بیشتر می نماید.

این استاد دانشگاه با اشاره به این که 10 تا 15 سال برای بازبینی در افکار خود برای ورود به صحنه دنیای احتیاج داریم، توضیح داد: این دوزه زمانی با آشوب همراه نخواهد بود زیرا اکثریت جامعه دنبال روش های مدنی هستند. ورود به صحنه دنیای به معنای آمریکا نیست بلکه همکاری با کشورهایی مثل برزیل، آفریقای جنوبی، هند، ترکیه و کره جنوبی است. نظام دنیای به سمت تنوع می رود و این فرصت خوبی برای ما ایجاد می نماید.

این استاد دانشگاه با بیان این که راستا دویست ساله گذشته ما کند، پرچالش و البته درست بوده است و جامعه باید این راستا را تجربه می کرد، اظهار داشت: ما باید از تجارب تاریخی خود درس بگیریم و اشتباهات خود را تکرار ننموده، شکاف های ذهنی و تئوریک خود را پُر کنیم. هرچه دنیا را بهتر بشناسیم، سریع تر می توانیم این راستا را طی کنیم. دانشگاه هم در این راستا نقش مهمی دارد. اما اگر بین المللی نشویم، در فرایند سود و خطا باقی می مانیم و مسائل انباشته می گردد. آینده کشور ما در گرو بین المللی شدن است و ما باید خود را با شاخص های بین المللی مقایسه کنیم.