مردم را بدهکار کنیم که سفر بروند؟ - کولو

این استاد دانشگاه علامه طباطبایی و پژوهشگر گردشگری درباره اجرای ایده سفر ارزان که از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به دنبال کاهش قدرت اقتصادی مردم در انجام سفرهای خارجی و حتی داخلی، تهیه شده و در جریان آن قرار است تسهیلاتی به صورت وام تخصیص یابد و هزینه سفر تقسیط گردد، به خبرنگاران گفت: سفر حکم نان شب را ندارد که مردم پول آن را قرض نمایند. تشخیص اولویت های مردم خیلی مهم است. در تحلیل های اقتصادی هم آمده که وقتی درآمد خانوار افزایش یابد تقاضا برای گردشگری و سفر هم افزایش پیدا می نماید. روال معمول هم بر این است که وقتی همه هزینه های معیشت را پرداخت کردیم و پولی باقی ماند برای سفر برنامه ریزی کنیم. اکنون مردم در پرداخت هزینه های جاری خود مشکل دارند، آن وقت می خواهیم به آن ها وام بدهیم که سفر بروند!؟

او ادامه داد: چندی پیش در خبرها شنیدم (دبیرخانه) مناطق آزاد اعلام نموده است 20 میلیون تومان وام سفر می دهد، کارمندی که حقوق ماهانه اش 2 میلیون تومان است 20 میلیون تومان وام بگیرد که یک هفته سفر برود و این همه هزینه کند که دست آخر برای دو سال، بدهکار گردد و هر ماه یک میلیون تومان از آن حقوق ناچیزش را بازگرداند. این چه تدبیر و استراتژی است!؟

این پژوهشگر تاکید نمود: مردم برای زندگی خود اولویت های دیگری دارند. تامین نیازهای اساسی چون خوراک، پوشاک، مسکن و هزینه آب و برق اولویت مهم تری برای مردم است. شرایط طوری شده که حتی تقاضا برای خرید خیلی از کالاها کم شده است. در چنین وضعیتی نمی توان مردم را بدهکار کرد که سفر بروند تا اقتصاد یک عده دیگر بچرخد.

وی گفت: صحبت از طرح هایی با عنوان ارزان سازی سفر نشان می دهد نگرش جامعه شناختی درباره انگیزه های مردم نداریم و معمولا بر اساس رویا، ایده های خود را به آن ها تحمیل می کنیم که تجربه هم نشان می دهد از چنین ایده هایی استقبال نمی گردد.

قادری با اشاره طرح سفر کارت ملی که پروژه ای شکست خورده و رها شده شناخته می گردد و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با اجرای طرح جدید سفر ارزان و تعریف کلیات ساختار آن که به نوعی تداعی نماینده پروژه قدیمی است، اظهار کرد: در دوره ای سقف اعتبار سفر کارت ها 300 تا 400 هزار تومان مشخص شده بود، افرادی را سراغ داشتم که کارتشان شاید تا 10 میلیون تومان شارژ می شد. معتقدم با اجرای طرح هایی از این دست دنبال اجرای سیاست هایی هستند که نتیجه و نهایت مطلوبی ندارد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: باید این سوال را پرسید که چقدر سیاست گذاری های گذشته درباره آسان سازی سفر را ارزیابی نموده اند، اجرای این طرح ها چقدر به افزایش سفر منجر شده است و حمایت های دولتی در بخش سفر چه نتیجه ای داشته است. این کار در حد مطالعه یک خاتمه نامه دانشجویی است، متولیان حتی حاضر نیستند برای یک پژوهش و ارزیابی ساده هزینه نمایند تا جهت گذشته را دوباره طی ننمایند.

این پژوهشگر گردشگری، طرح سفر ارزان را نیز پروژه ای از پیش شکست خورده و امکان ناپذیر دانست و اضافه کرد: اجرای چنین طرحی مثل این می ماند که دندان ندارید غذا بخورید اما 20 میلیون تومان وام می دهند به شرط این که سفر بروید. چطور امکان پذیر است.

قادری در پاسخ به این نکته به هر حال جمعیتی در همین شرایط اقتصادی، همچنان سفر شمال می روند و یا در تعطیلات کوتاه مدت و برای نوروز برنامه سفر دارند، برای این قشر چه تدبیری باید اندیشید و چه پروژه ای را اجرا کرد که هدفمند و پایدار باشد، گفت: پروژه ها زمانی پیروز می گردد که دچار تورم و رکود اقتصادی نباشیم. وقتی درآمد نفت کاهش یافته و حتی درآمد حاصل از صادرات به کشور وارد نمی گردد، باید دنبال سیاست دیگری باشیم. در این شرایط باید راه کاری را اجرا کنیم که به درآمد ارزی بیشتری برسیم و به جای هدر دادن منابع داخلی کشور با وام های خُرد و بدهکار کردن مردم، باید آژانس ها، هتل ها و صاحبان این صنعت را که می توانند گردشگر خارجی به ایران وارد نمایند حمایت کنیم. معافیت های اقتصادی را برای آن ها درنظر بگیریم تا گردشگر بیشتری وارد کشور گردد و متعاقب آن درآمد ارزی بیشتری جذب گردد، شاید با این کار بخشی از مشکلاتمان حل شد و به ایده های پیروز و پایدار در سفرهای داخلی هم دست یافتیم.