بیش از 31 میلیون سفر با رانندگان دارای معلولیت اسنپ - کولو

والدین مریم فوت نموده اند، خواهر و برادرانش هم بعد از ازدواج به سر خانه و زندگی خودشان رفته اند. او که تنها زندگی می نماید می گوید: به عنوان راننده سرویس مدرسه کار می کردم. مدارس به دلیل شیوع کرونا تعطیل شدند و کارم را در اسنپ آغاز کردم. کارهای مختلفی مثل کیف سازی و کفاشی هم انجام داده ام. کیف سازی و کفاشی به گردنم فشار زیادی می آورد. حقوق بسیار پایینی هم داشت و در ازای روزی 7 تا 8 ساعت کار فقط 50 تومان می گرفتم. در حالی که در اسنپ با ساعت کاری کمتر درآمد بهتری دارم و به بدنم هم آسیب کمتری وارد می گردد.

این روایت شاید برای بسیاری از افراد دارای معلولیت آشنا باشد، برای بیشتر آن ها یافتن شغلی با درآمد مناسب سخت است. اما با ظهور فناوری، فرصت های شغلی جدیدی نیز متولد شده اند که به تناسب شرایط افراد می توانند برای آن ها مناسب باشند. یکی از این فرصت ها کار در ناوگان اسنپ است.

اسنپ از ابتدای فعالیت خود طرح ویژه ای را برای افراد دارای معلولیت از جمله جانبازان و ایثارگران در نظر گرفته و تمام کاربران راننده دارای کارت معلولیت بهزیستی از پرداخت کمیسیون به این تاکسی اینترنتی معاف هستند. به گزارش روابط عمومی این شرکت، بیش از 13 هزار فرد دارای معلولیت در ناوگان اسنپ مشغول کار هستند و تا به امروز بیش از 31 میلیون سفر اسنپی توسط آن ها صورت گرفته است.

نیمه پنهان زندگی

شغل رانندگی مسائل خاص خودش را دارد که برای یک معلول می تواند دوچندان گردد. ساعات طولانی در خیابان بودن و مناسب سازی نشدن شهر برای افراد دارای معلولیت آنها را از امکانات ساده ای مانند غذا خوردن، دستشویی رفتن و … محروم می نماید. می توانید تصور کنید یک راننده دارای معلولیت برای انجام هر کدام از کارهای به ظاهر ساده و روزمره چه چالش هایی خواهد داشت؟

مریم درباره برنامه روزانه اش می گوید: من معمولاً بین ساعت 9 تا 10 صبح از خانه بیرون می زنم و تا ساعت 5 عصر بیشتر در محدوده طرح ترافیک تهران کار می کنم. بیشتر روزها لقمه کوچکی همراهم می برم و عصر که به خانه برمی گردم، تازه ناهار می خورم. پیدا کردن سرویس عمومی تمیز در شهر هم که همه می دانیم کار سختی است. از طرفی بیشتر جاها پل ندارد یا روی پل ماشین پارک شده است. من که با عصا راه می روم روزانه چالش های متعددی دارم، حالا شما تصور کنید فردی که از ویلچر استفاده می نماید چقدر کارش سخت تر است.

مریم می گوید چاره ای جز کار کردن ندارد و با توجه به اینکه در اسنپ از پرداخت حق کمیسیون به این شرکت معاف است، زندگی اش می گذرد و راضی است. او بارها به خاطر اینکه روی پای خودش بوده تشویق شده: خیلی ها بهم گفته اند چه همتی داری.

کوچک اما مهم

گاهی رعایت نکردن قوانینی ساده می تواند به دیگران آسیب برساند. یکی از عظیم ترین مسائل مریم دسترسی به جای پارک ویژه معلولان است: باورتان می گردد نزدیک بازار تهران فقط یک جای پارک برای رانندگان دارای ویلچر است؟ اگر دیده باشید همواره چند تا راننده دارای معلولیت همانجا جمع می شوند. بازار به این عظیمی چرا نباید چند تا جای پارک مخصوص ما داشته باشد؟

اما مشکل همواره نبود تابلو نیست، مریم می گوید: جلوی بیمارستان ها و اداره ها معمولاً جای پارک ویژه برای ما وجود دارد، ولی متاسفانه مردم اصلاً رعایت نمی نمایند و همواره ماشین های معمولی آنجا پارک شده اند. مردم این را درنظر نمی گیرند که اگر ما جای دوری پارک کنیم راه رفتن و رفت و آمد چقدر برایمان مشکل است.

او این مشکل را در محل سکونت خود نیز دارد: جلوی خانه من جای پارک مخصوص وجود دارد ولی اینجا هم همسایه ها و گاهی مهمان ها به تابلو توجهی نمی نمایند.

کوشش برای زندگی بهتر

استهلاک خودروی مریم زیاد است. او یک پراید قدیمی دارد که به دلیل معلولیتش آن را اتوماتیک نموده و گیربکسش بسیار بیشترش از یک ماشین عادی خرج روی دستش می گذارد.

او خطاب به مسافران می گوید: من خودم مسافر تاکسی های اینترنتی هم هستم و خیلی وقت ها که نمی خواهم با ماشین شخصی رفت و آمد کنم اسنپ می گیرم. بنابراین می دانم مردم توقع کرایه کمتر دارند و به کرایه بالا اعتراض می نمایند ولی خواهشم از مردم این است که هزینه های ما را نیز در نظر بگیرند. اسنپ سعی می نماید تعادلی در قیمت ها ایجاد کند که راننده متضرر نگردد. اگر کرایه ها با توجه به تورم رشد نکند، ما راننده ها شغل مناسب دیگری نداریم که خرج زندگی مان را درآوریم.