مشاهدات جالب تلسکوپ جیمز وب از یک دنیا بیگانه غول پیکر با دو خورشید ، سیاره ای با طوفان های سهمگین شن - کولو

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس الرت، سیاره ای با جرمی معادل 20 مشتری که 70 سال نوری از زمین فاصله دارد، دارای دمایی است که می تواند به سرعت آلومینیوم را ذوب کند، و یک مدار 10 هزار ساله با نه یک، بلکه دو ستاره دارد. و البته تحت حملات دائمی و شدید طوفان شن است.

اخترشناسان از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای به دست آوردن دقیق ترین تصاویر از این جرم سیاره ای استفاده نموده اند. این تصاویر ابرهایی از دانه های سیلیکات را نشان می دهد که در جو آن سیاره به نام VHS 1256 b در حال گردش هستند.

این کشف که سال گذشته منتشر شد، فرآیند آنالیز همتایان را طی نموده و قرار است در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر گردد. علاوه بر این، تیم تحقیقاتی بسیاری از اجزای جو VHS 1256 b را شناسایی کرد. این موارد شامل رد متان، مونوکسید کربن و آب و دی اکسید کربن است.

پل مولیر، اخترفیزیکدان از موسسه نجوم ماکس پلانک آلمان، می گوید: هیچ تلسکوپ دیگری این همه ویژگی را به طور هم زمان برای یک هدف شناسایی ننموده است. ما مولکول های زیادی را در یک طیف ارسال شده از جیمزوب می بینیم که جزئیات ابرهای دینامیکی و سیستم های آب وهوای سیاره را نشان می دهد.

سیاره VHS 1256 b تا حدودی یک معما است. جرم آن در مرز بین سیارات غول پیکر و کوتوله های قهوه ای قرار می گیرد، ستاره های شکست خورده که برای همجوشی هیدروژن به مقدار کافی جرم ندارند، اما می توانند ایزوتوپ هیدروژن سنگین تر دوتریوم را در هسته های خود همجوشی نمایند که دما و فشار همجوشی کمتری نسبت به هیدروژن دارند.

کوتوله های قهوه ای معمولا مانند ستاره ها تشکیل می شوند: یک هسته متراکم از مواد در ابری از گاز و غبار فرو می رود و سپس برای رشد مواد بیشتری را می مکد. همجوشی دوتریوم یک مرحله میانی در رشد ستاره است، اما بعضی از ستاره ها - کوتوله های قهوه ای - در آن نقطه رشد نمی نمایند و به همان شکلی که هستند، می مانند.

از سوی دیگر، تصور می گردد که سیارات از مواد به جامانده پس از شکل گیری یک ستاره، تشکیل می شوند و در کنار هم قرار می گیرند تا به یک سیاره تبدیل شوند. البته از نظر تئوری، سیارات نیز می توانند از مدل فروپاشی ابری تشکیل شوند.

بریتانی مایلز، ستاره شناس از دانشگاه آریزونا، که رهبری تیم تحقیقاتی بین المللی را بر عهده داشت، می گوید: سیاره VHS 1256 b حدود چهار برابر دورتر از فاصله پلوتون از خورشید ما از ستاره های خود فاصله دارد، که آن را به یک هدف عالی برای جیمزوب تبدیل می نماید. این بدان معناست که نور سیاره با نور ستاره هایش درنیامیخته است.

محدوده مشاهده جیمزوب مادون قرمز و مادون قرمز نزدیک است، محدوده ای که شامل تابش حرارتی است. و VHS 1256 b بسیار جوان است، تنها 150 میلیون سال سن دارد و هنوز در فرآیند شکل گیری حرارت بسیار بالایی دارد. دمای جوِ آن، جایی که ابرهای شنی را می توان مشاهده کرد، به 830 درجه سانتیگراد می رسد.

این دما به همراه گرانش کم آن، چیزی است که آسمان آن را بسیار متلاطم می نماید. دانشمندان نور شناسایی شده به وسیله جیمزوب را تجزیه و تحلیل و طیف را با جزئیات دقیق مطالعه کردند. آن ها گازهای مختلفی را که در اتمسفر جسم یافتند شناسایی کردند و دریافتند ابرهای شنی که دائما در حال تغییرند، احتمالا از انستاتیت، فورستریت یا کوارتز تشکیل شده اند.

بیشتر بخوانید:

• نقشه ای شگفت انگیز از مریخ | مدارگرد اماراتی سیاره سرخ را این گونه به تصویر کشید

داده ها به قدری دقیق بود که محققان توانستند مقدار های مختلف دانه ها را نیز شناسایی نمایند: از دانه های ریزتر مانند ذرات دود گرفته تا دانه های بزرگتر مانند شن. محققان فرض کردند این دانه های بزرگ تر آن قدر سنگین هستند که نمی توانند در اتمسفر بالایی باقی بمانند و با بالا آمدن ذرات کوچک تر، دوباره به داخل می بارند.

این یک تغییر چشمگیر در روشنایی دنیا در طول روز 22 ساعته سیاره ایجاد می نماید، که نشان می دهد ابرهای سیلیکات ممکن است مکانیزم رایجی برای ایجاد چنین تغییراتی در کوتوله های قهوه ای باشد. این تیم معتقد است که مشاهدات را می توان به راحتی برای کوتوله های قهوه ای دیگر هم در نظر گرفت که می تواند به ما یاری کند تا در خصوص این اشیاء عجیب بیشتر بدانیم.